желкесін үзу

См. также в других словарях:

• желкелет — ет. Желкесіне келтіре кию, желкесіне ала кию. Өзбек топысын біресе шекелетіп, біресе ж е л к е л е т і п киіп алады (С. Сматаев, Бұлақ, 140) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• ақиық — зат. Түсі қара қоңыр, басы мен желкесі сарғыш, иығы ақ сұрғылт, құйрығының үстінде көлденең қара жолағы бар бүркіт тұқымдасына жататын жыртқыш құс. Салмағы 2700 3100 г. Ол сексеуіл, ағаш және бұталардың басына ұялайды. 1 3 жұмыртқа салып, оны… …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• жал — зат. Жылқының желкесі үстіне түскен қалың қыл. зат. Жылқының желке майы …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• жал-құйрық — зат. Жылқының желкесі мен құйыршығына өскен қалың қыл жиынтығы …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• қалбағай — сын. Қалқиған, делдиген. зат. зоол. Желкесінде сарғыштау тұлымы, жалпақ қара тұмсығы бар аққұтанға ұқсас құс. зат. Қашаған, асау ұстайтын құрықсыз бұғалық, шалма …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• қызғыш — зат. Көл маңын, саз балшықты, шабындықты жерлерді мекендейтін желкесінде қара қауырсыны, айдары бар кішкентай қоңыр ала құс …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• шуда — зат. Түйенің өркешіне, желкесіне, тамақ астына шыққан ұзын қылшықты жүн …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• алдыңғы аяғын басу — (Түрікм.: Красн., Жеб., Небид., Бекд.) пәлеге қалу. Нұрмен дауласып а л д ы ң ғ ы а я ғ ы м д ы б а с а алмаймын (Түрікм., Красн.). Ауырып өлгендігіне акт жасап, а л д ы ң ғ ы а я ғ ы м д ы б а с а алмаймын деп желкесін бір ақ көрсетті («Жұм шы» …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• дөрбет — (Монғ.) монғол тайпалары. 1757 сиыр жылы шыға Амырсана ойраттың д ө рб е т, торғауыт, хойд, хошуд руларынан қайта қол жинап, Абылайды әскери одақ құруға шақырды (С.Тәу., Ақыр Жән., 218). Қызылмен көмкерілген қиғаш жағалы сар шапанының артқы бойы… …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• жүлге — (Гур., Маңғ.; Ақт., Ойыл) жылға, сай, жыра. Ж ү л г е ж ү л г е д е сылдырап аққан бұлақтар (Гур., Маңғ.). Жүк машинасы кеуіп қалған кішкене ж ү л г е д е н өтті (Т. Ахт., Дала., 317). Екеуі ауылдың желкесіндегі ж ү л г е г е беттеп келеді (Ә.… …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• зыр-зыбыл — (Гур., Маңғ.) жер көкке тұрмайтын қашаған. Торы ат деген з ы р з ы б ы л хаюан (Гур., Маңғ.). Таң атқанша ит арқасы қияннан бір ақ шығатын з ы р з ы б ы л құла біреу әдейі қазықтап қойғандай ауылдың көк желкесіндегі қарағанды жүлгеге қадала қапты …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі